Grenzen aangeven en verantwoordelijkheid verdelen
Soms voelt het alsof we verantwoordelijk zijn voor de hele wereld. We willen iedereen tevreden houden. Herkenbaar? Bedenk dan dat (in een volwassen wereld) het enige waar jíj verantwoordelijk voor bent, jou eigen keuzes zijn en de consequenties die daar uit voort komen. En dat is meer dan genoeg.
Sommige mensen zijn geneigd zaken af te schuiven op anderen, anderen zijn juist geneigd om zich verantwoordelijk te voelen voor alles en iedereen. Beide situaties zijn niet wenselijk. In het eerste geval ziet iemand niet welk aandeel hij of zij zelf heeft (gehad) in de situatie. Dat staat persoonlijke groei en oplossingen in de weg. De situatie kan zich dan blijven herhalen, (in verschillende vormen) totdat iemand begrijpt dat deze anders aangepakt moet worden.
In het tweede geval kan iemand overspannen raken. Je kunt je voorstellen dat als je iedereen tevreden probeert te houden, je van een koude kermis thuiskomt. Het is belangrijk om rekening met elkaar te houden, en je omgeving niet te schaden bij alles wat je doet. Eenvoudig gezegd: behandel anderen zoals je zelf behandeld zou willen worden. Maar je hoeft niets tegen je zin te doen, puur en alleen omdat anderen dat van je verlangen of zelfs eisen.
Wanneer we iedereen tevreden willen houden en langdurig voorbij gaan aan onze eigen behoeften, zal de situatie meer en meer gaan wringen. Er ontstaat irritatie of een situatie waarin je niet meer kunt opbrengen om te doen wat er van je verwacht wordt. Je gaat de kantjes ervan af lopen en dat kan je worden verweten. Daarom is het belangrijk om op tijd aan te geven waar je grens ligt. Daarvoor moet je eerst zelf weten wat je wel en niet acceptabel vindt, en hoe je het (anders) zou willen. Vervolgens moet je je realiseren dat je het recht hebt om nee te zeggen, van gedachten te veranderen of te stoppen waar je aan bent begonnen (als je geen contract hebt getekend).
Hoe iemand anders hiermee omgaat, is niet jou verantwoordelijkheid. Je kunt de aanleiding zijn van iemands teleurstelling, irritatie of woede, maar dat iemand zich zo voelt, daar kun je weinig aan doen behalve empathie tonen. Als je wilt en als het terecht is, is het goed om excuses aan te bieden. Dat kan helpen. Hoe je omgaat met die situatie ligt namelijk wel binnen je verantwoordelijkheid. Je kunt zelf bepalen hoe je de situatie voor jezelf wilt verbeteren. Heb je er last van dat anderen op een bepaalde manier op je reageren, dan kun je ervoor kiezen een gesprek aan te gaan. Probeer dan ook echt te luisteren naar wat anderen te zeggen hebben. Je kunt dan voor jezelf bepalen waar je wel en niet iets mee kunt, en dit ook aangeven. Een volwassen en open gesprek hoeft niet vervelend te zijn als iedereen zijn verantwoordelijkheden kent en erkent.